میدونی وقتی نباشی دل من در به دره
دل سنگت همیشه از دل من بی خبره
میدونی وقتی میای صاحب این دل چی میشه
مثل شعله می مونه ، میون یه آتیش همیشه
غصه ی منو ندیدی رفتی از پیشم دوباره
منو یک عشق خیالی آسمون بی ستاره
من که با تیر نگاهت روزی صد دفعه میمیرم
وقتی میشنوم صداتو زنده میشم جون میگیرم
چشم من به جاده مونده دوباره مونده به راهت
میمیرم با دل پر درد واسه چشمای سیاهت
تویی عشقم تویی روحم تویی اون دعای شبهام
تو دوای دل خستم توبهونه ی نفسهام
وقتی میرسم به عشقت همیشه غرق سکوتم
عشق پاک تو عزیزم رفته تا عمق وجودم
شعر از : افسون 
نظرات شما عزیزان:
تبادل
لینک هوشمند
نويسنده : افسون
